خلاص, زمن ال ... ... راح خلاص

 

انا بقالى فترة اللى يبص لى فى الشارع بازغر له, و اللى ينطق ولا يستظرف بابص فى عينه. المفاجأة انه غالبا بيتلم. كنت فاكرة انه هايقول لى ايه فى ايه ولا يتكلم ولا يتريق, غالبا بيتفاجىء و يخرس. و من كم يوم كنت هازق واحد فى محطة المترو عشان يقع قدام المترو, بس الزغرة لمته.

كله كوم, و اللى يقف بالعربية و يقول لى تعالى و على عينه نظرة "انا هبة اللى على الارض" ده كوم تانى. لأ و ابص الناحية تانية و امشى بعيد مفيش فايدة.

بقيت بازغر لبتوع العربيات كمان, و بعدين بقيت بازغر و ازعق "نعم؟؟" "عايز ايه". بعدين تطور الامر انى امبارج استخدمت لغة الاشارة المعروفة دوليا. اصل ده بالذات بقى كان مصمم, اللى هو ده اللى فيهم. و انا اخرة الحركات هوافق طبعا.

كنت واقفة مستنية تاكسى. اول ما ركبت التاكسى و اتحركت, هو طبعا مشى بالعربية, و فى لحظة كده كنت فى التاكسى جنب عربيته, قمت شاورت له... طبعا سواق التاكسى اتفهش بس مش مهم.

و انا مروحة حصل نفس الحوار, و مرتين, الظريف الاول زعقت له و خلاص. التانى كنت جيبت اخرى بقى. قمت وطيت و عملت انى ادور على طوبة احدف عربيته بيها!

بصوا... من هنا و رايح, اللى حايهدى بعربيته قدامى هحدفه باللى هلاقيه. و هو و حظه, لقيت طوبة اكسر له بيها الازاز قشطة, امبارح كنت واقفة قدام فكهانى فكان ممكن احدفه ببرتقانة على الازاز عادى, ان شالله هاخد طين من الارض و احدفه ع الازاز, و الله بقى لو كان فاتح الشباك و الطين جه عليه.

و يبقى ينزل من العربية و يفتح بقه و يعترض بقى, و يبقى يروح لمراته يقول لها ايه اللى لغمطته فى الطين ولا مين اللى كسر له الازاز.

و محدش يقول لى فى ستات بتعمل كده. ماشى فى بتعمل كده بس مش انا. و طالما هو قرر يخاطر و يجرب, يبقى يتحمل نتيجة التجربة بقى فى انها ممكن تطلع مجنونة و تحدفه بأى حاجة.

اشمعنى انا اللى لازم اخاطر اما انزل فى الشارع ان ممكن يكون فى رجالة سفلة؟

و الاخوة العباقرة بتوع انتى اللى شجعتيه يخرسوا. و يحاولوا يفهموا ان فى الجو ده اصلا حتى لو عايزة البس كده مش هاعرف. انا مش باعرف اتحرك اصلا من كتر اللبس, و الكوفية اللى جوا البالطو اللى فوق الجوانتى غير الايس كاب اللى على الايشارب, غير البلوفر اللى برقبة, فبلاش ام الفتى المستفز.

و تاااااااااانى ... عشان ابقى حذرت و بوضوح, اللى هايقف لى بعربيته يقول لى تعالى, هحدفه باللى الاقيه قدامى

استبينا؟